مقایسه سرعت اینترنت فیبر نوری و کابلی

برای اتصال به اینترنت روشهای مختلفی وجود دارد. انواع مختلفی از قبلی ADSL، فیبر نوری، وایمکس، TD-LTE، اینترنت همراه و … که تمام آنها از نوع اینترنت پرسرعت می باشند. در این میان فیبر نوری جدیدترین و سریع ترین نوع اینترنت می باشد که سرعت آن نسبت به دیگر روشها چند برابر بوده و از کیفیت بالایی برخوردار می باشد. در ادامه قصد داریم سرعت اینترنت فیبر نوری را با اینترنت کابلی مقایسه کنیم.

دیگر دوران استفاده از اینترنت کم سرعت و کند Dial-up گذشته است و هر کسی که بخواهد از اینترنت استفاده کند از نوع پرسرعت آن بهره می گیرد. اینترنت پرسرعت انواع مختلفی دارد که در این میان دو نوع اینترنت ثابت ADSL و اینترنت همراه رایج ترین نوع از آن در کشور می باشند که عمده کاربران اینترنت از آنها استفاده می کنند. اما اینترنت فیبر نوری که به نوعی سریع ترین اینترنت جهان می باشد هنوز به صورت عمومی در اختیار کاربران قرار ندارد و زیرساخت های آن بطور کلی راه اندازی نشده است.

سرعت اینترنت کابلی

در اینترنت های ثابت از شبکه باسیم برای ارتباط استفاده می شود. در اینترنت کابلی که ADSL و VDSL دو نوع از آن می باشند از کابل مسی مخابرات جهت ارتباط با اینترنت استفاده می شود. کابل مخابرات حاوی رشته سیم های مسی است که داده ها را منتقل می کند. در این کابل ها سیم مسی در مرکز کابل قرار گرفته و یک عایق پلاستیکی آن را پوشانده است. با توجه به ظرفیت بالای این کابلها امکان استفاده از اینترنت و تلفن به طور همزمان وجود دارد و این دو هیچ تداخلی با یکدیگر نخواهند داشت.

در خصوص سرعت اینترنت کابلی باید گفت که در نوع ADSL سرعت اینترنت حداکثر به ۸ مگابیت در ثانیه می رسد که در نسل بعد آن یعنی ADSL2 سرعت به ۱۶ مگابیت در ثانیه افزایش پیدا کرده است. در نسل +ADSL2 سرعت تا ۲۴ مگابیت در ثانیه قابل افزایش می باشد. حداکثر سرعت ADSL در حال حاضر همین مقدار است. اما در نوع VDSL سرعت کمی بیشتر از این مقدار است و تا ۷۰ مگابیت در ثانیه قابل افزایش می باشد. که البته کیفیت کابل و فاصله از مرکز مخابرات در این سرعت تاثیرگذار خواهد بود.

با تکنولوژی های فعلی که با استفاده از کابل مخابرات ارتباط برقرار می کنند سرعت حداکثر تا همین مقدار است. اما به طور کلی باید گفت که حداکثر سرعت اینترنت کابلی که به وسیله کابل های مخابراتی قابل ارائه می باشد ۲۰۰ مگابیت در ثانیه است. که البته این مقدار در حال حاضر توسط تکنولوژی های اینترنت کابلی نظیر ADSL و VDSL ارائه نمی شود و این مقدار صرفا حداکثر ظرفیت کابل می باشد. ویژگی این نوع اینترنت این است که هزینه استفاده از کابل مسی نسبتا کمتر می باشد اما سرعت اینرتنت نیز در آن محدود است.

سرعت اینترنت فیبر نوری

گونه دیگر اینترنت ثابت فیبر نوری می باشد. این نوع اینترنت نیز باسیم است اما نه به وسیله کابل مخابرات. در اینترنت فیبر نوری از کابل مسی خبری نیست و به جای آن از فيبر استفاده شده است. فیبر سیمی است همچون کابل مخابراتی که در هسته آن به جای سیم مس شيشه يا پلاستيكی نازک قرار گفته است که وظیفه انتقال اطلاعات را بر عهده دارد.

( مقایسه سرعت اینترنت فیبر نوری و کابلی )

دور این هسته پوششی قرار گفته که از آن محافظ نماید. در فیبر نوری جهت انتقال داده های ديجيتال از پالس های نوری استفاده شده است. به این صورت که نور با روشهای خاصی از طريق كابل فيبر نوری ارسال می شود. روش ارسال نور در فیبر نوری طوری است که قابلیت تبدیل به داده های دیجیتال را دارد و این کار را يا يک ترانزيستور نوری در انتهای کابل انجام می دهد.

با توجه به سرعت بالای نور و عدم تاثیر فاصله و نوع کابل امکان انتقال اطلاعات با بالاترین کیفیت و سرعت در فیبر نوری وجود دارد. در حال حاضر حداکثر سرعت اینترنت قابل ارائه به وسیله فیبر نوری یک گیگابیت (1Gb) در ثانیه می باشد.

اما با توجه به تعداد مشترکین آن و مقدار استفاده و همچنین سرعت ارائه شده توسط سرویس دهنده اینترنت این مقدار تا حدودی کاهش پیدا می کند. ویژگی فیبر نوری در این است که سرعت اینترنت بالایی دارد اما در عوض فیبر هزینه بالاتری داشته و در همه مکان ها در دسترس نیست.

لازم به ذکر است که تفاوت اینترنت کابلی و فیبر نوری به این دو مورد ختم نمی شود و این دو تفاوت های دیگری نیز دارند که از ذکر آنها صرف نظر می شود.